Sivaslı'nın Gönlü Geniş.

Bozkırda bir yel eser, adı Sivas’tır,
Gönlü dağlar kadar engin, özü saf, paktır.
Aşık Veysel çalar sazı, toprak dile gelir,
Her telde bir sevda yanar, yürek ata biner.

Kangal’ın bakışı yiğit, duruşu destandır,
Sürüye bekçi değil, vatana candandır.
Gecede uluyan ses, özgürlüğün nişanı,
Asaletin simgesidir, bozkırın harmanı.

Tarih akar Divriği’de taşta nakış gibi,
Selçuklu’dan iz kalmış her kubbe, her gibi.
Medreseler susmaz, ilimle yoğrulur söz,
Yiğit doğar bu toprakta, eğilmez hiçbir öz.

Sivaslı’nın yüreği hem dost hem de mert olur,
Düşene el uzatır, zalime sert olur.
Sazını omza alır, derdini türkü yapar,
Aşık olur bir kere, ömür boyu yanar.

Karlar altında umut var, güneş doğar Erzincan’dan,
Kızılırmak coşar gider, geçer dağdan, ovadan.
Toprağında şehit yatar, duası dağ gibidir,
Yiğitlik bir soy değil, Sivas’ta bir gibidir.

Sivaslılar Günü geldi, toy kurulsun, saz çalsın,
Diller Veysel söylesin, gönüller hep hal alsın.
Birlik olsun, dirlik olsun, dostluk dolsun her yana,
Selam olsun Sivas’a, yüce dağın arslanına!