içim dışım duman
bedenim alev alev
is kokuyor nefesim
gün tutuştu sivasta
ıssızlığın ortasında
yandı ozanlar
sustu sazlar, döküldü dizeler.
Allah Allah nidalarınızda...
oysa,
bütün dinlerde demez mi
öldürmeyeceksin....
size baktıkça tanrınızı görüyorum
inanmıyordum, artık inanıyorum...
Kin tanrısı sizin tanrınız
Nefret tanrısı.
ve bir kez daha reddediyorum.
Uzatabilir misiniz çocuğunuzun başına
ellerinizi.
okşayabilirmisiniz titremeden.
sevebilirmisiniz, bir insanı
korkmadan,utanmadan.
sarılabilir misin sevdiğine
kokmaz mı teni yanık yanık.
aydınlanacak dünya
ışıyacak çocuk gözleri
gün umuda dönünce
tanrınızı yok edince.
hasan karasahin
1 Temmuz 2012
Bir ayak sesi duymayayım
Kapıya koşuyorum
Gelen sen misin diye
Bir siyah saç görmeyeyim
Yüreğim burkuluyor
Ağlamaklı oluyorum
Devamını Oku
Kapıya koşuyorum
Gelen sen misin diye
Bir siyah saç görmeyeyim
Yüreğim burkuluyor
Ağlamaklı oluyorum
medeniyet anlamsız ellerde büyüdükçe azalır insanlık
ve şehrin şifreleri yanık bir şiirin içli sesinde yankılanır.
ötesi hüzünlü bir pencerenin usulca kapanışındaki umuttur,
eşsizliğe açılır..
direngen yüreğini bir kez daha selamlıyorum şairim..
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta