Sitemkar Şiiri - İsmet Temur

Sen hayaldin bir zamanlar, düşünmeye bile cesaret edemediğim günlerimde
Sonra cesaretlenip seni rüyalarıma aldım, özlemlerimi sarıp sineme uykuya daldım
Ne zaman özlesem gelip rüyalarımda özlemlerime derman oldun habersizce kendinden
Büyüttün besledin içimdeki ateşi, volkana döndürdün bakışlarınla, dayanamaz oldum

İlk konuşmada ne hayaldin nede rüya, çok şaşkındım asla imkansız derken sen
Evet sen karşımdaydın bir masada, Gözgözeydik yılllaaaarrrrr sonra senle başbaşa
Konuşmak değil öylece susup bakmak geldi içimden gözlerine doyaaaaa doyaa
İçime doğmuş meğer hasret kalacakmışım sonunda beni yakan gözlerine bilemedim

Bakmaya bakmak güzelde birşeyler söylemezsem ne anlatacaktımki senin gibi ruhsuza
Konuşmayla saatlerce anlatmaya çalışmayla anlatamadığımı gözlerimmi anlatacaktı
O gün hiç bitmesin, saat hiç ilerlemesin istedim hep senle senin gözlerinle ve hayatı
Hayatı bana zehir eden bebek yüzünle bir ömür öyle kalmak istedim sana bakarak

Seni sevmek hataların en güzeli en tatlısıydı, iyiki seni sevdim bebek yüzlüm
Pişman değilim sende olma sakın, olmayalım yıllar sonra bize lütfedilen güzel duygulara
Biliyormusun bilmem, ne zaman sana birşeylere yazmaya çalışsam düğüm düğüm boğazım
Gözlerim taş kesilmiş, kırpsam damla damla dökülecek yüreğimde bir ağrı ellerim titriyor

Bazı anlar yaşamaktan bıkıyor, korkuyor insanların kurtulmak için çare aradığı
O soğuk ölümü çoookkkk sıcak buluyorum, onu ister onu özler oluyorum
Hergün hergün defalarca kahrolmaktan defalarca ölmektense bir kere ölmeyi istiyorum
İstemekle kavuşmak olmuyor ölemiyorum, istemekle olsa sen yanımda olurdun sennnnnnnnn