Sitemim Var Şiiri - Güven Tekin

Kimseye, anlatmaya çalışmıyorum kendimi.
Kendi içimde yaşıyorum, tüm sıkıntılarımı, dertlerimi.
Oysa beni anlasalardı, gözyaşlarımı silselerdi.
Kapanmayan, yaralar açtılar yüreğimde.

Çok çektim, dünya denilen bu yerde.
Alsın Rabbim, bu canımıda.
O zaman herkes, rahatlar belki.
Anlamadıkları yüreğimi, belki anlarlar.

Kimseye zararım olmadı, en büyük zararı, kendime ben verdim.
Kimse üzülmesin diye, içime attım.
Dağların zirvesi kadar, büyük dertler bende.
Keder, hüzün yakamdan düşmedi, hiç bir zaman.

İyi olmak yetmezdi ki, anlaşılmak için.
Yüreğe, dokunmak gerekmez mi?
Canına can olmak, gerekmez mi?
Canın çıksın diye, üzmekten kimse geri durmadı.

Annem!,beni çile çekmek için mi doğurdun?
Zalimlere, meze olayım diye mi doğurdun?
İsyanım kendime aslında,
Derdimi ben şimdi, kimle paylaşayım?

Ne sırrım kaldı,nede yüreğime dokunan.
Bedenim, hasta düştü annem.
Ben, hangi limana sığanayım şimdi?
Gözlerimi, kim kimler siler?bilmiyorum annem.

Keşke çocuk olabilsem, masum, kirletilmemiş.
Keşke! zamanı geri alabilsem.
O zaman bahtım, kaderim değişirmi?
Güller, bu sefer benim için açarmı?

Sanmıyorum, Anne! beni ne diye doğurdun?
Çile çekeyim diyemi,getirdin zalim dünyaya?
Senin de şucun yok annem.
Nerden bileceksin? insanların bu kadar, şerefsiz olduğunu.

Dokunmayın bana şimdi.
İstemem Allâh'tan başka kimseden medet,
HÜDA'ya uzattım ellerimi.
Şimdi,sonsuz yolculuğumu bekliyorum.