Sitemim Sana.. Şiiri - Hasan Belek 2

Sitemim Sana..

Gönül yorgun düştü, bilmem nedendir,
Sözlerim havada, Sitemim Sana.
Dost bildiklerimden, bu kaçıncı fendir,
Ah bu vefasızlık, Sitemim Sana.

Parmak ucum yanar hece dizerken,
Geceler boyunca ilham ezerken.
Bir beğeni bile, çok mu gelir cana?
Emeklerim boşa, gider cihana?

Herkes kendi derdi, ile hep söner,
Sanırsın ki alem, onunla döner.
"Benim bestem çalsın," der, durmaz yanar.
Kendi şiirinden, başkasın anar.

Kibir dağlarını, aşmış niceler,
Unutmuşlar dünki, o dar geceler.
Selam versen almaz, yüzüne bakmaz,
Büyüklük taslarlar, kimseyi takmaz,

Mecranın sahibi, vefasız olmuş.
Gönül bahçemizde, güllerim solmuş,
Ne hatır bilir ne, kıymet biçersin,
Ekilen tohuma, nankörlük ekersin.

Alkışlar gelip de, geçici bir rüzgar,
Gerçek sanat kalır, zaman hep yazar,
Menfaat peşinde, koşan yorulur,
Samimi bir yürek, elbet bulunur.

Yüze gülen dostlar, acep içtenmi?
Yoksa çıkar için, kurulmuş fenmi?
Her iltifatları, sanki nedendir?
Gönül buna kanmaz, nasıl düzendir?

Boş ver sen onlara, gönül şairi,
Sözün kıymetini, bilen birileri.
Sen yazmaya devam, et, hiç yorulma,
Çıkar elbet bir gün, asla darılma.

Kul Hasan'i der ki, dünya bir handır,
Kimi konar göçer, kimi aldanır.
Gönül kırma sakın, her şey yalandır,
Hakka sığınan kul, elbet uslanır..