Taşları sırdaş tutan deli çay oluyordun,
Yalnızlık soluyordu içindeki ay balam,
Sonra sonsuzluklara dalıp kayboluyordun,
Şu gönlümün yanında deniz ne ki ay balam.
Bir damla ümid ile Mecnun yürürken aşka,
Gölgeyi mekan tutup beklemeseydin keşke,
Ateş gibi bir nehr akıyordu
Ruhumla o ruhun arasından
Bahsetti derinden ona halim
Aşkın bu onulmaz yarasından.
Vurdukça bu nehrin ona aksi
Devamını Oku
Ruhumla o ruhun arasından
Bahsetti derinden ona halim
Aşkın bu onulmaz yarasından.
Vurdukça bu nehrin ona aksi
hoş bir şiir kaleminize sağlık benden de on puan saygılarımla bende beklerim şiirlerime
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta