Dost bildiğim kimse yokmuş
Bunu geç anladım
Ben yalnız mışım
Ben çaresiz ve mutsuz
Yaşama hevesim bitmiş
Kalemime bile küsmüşüm
Hayatıma, resimlere ve kukla insanlara
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta