ılık bir yaz güneşi yürekleri donatır şimdi
acı ve hüzünlere bürünmüş yalnızlığın
bilmem kaçıncı istasyonunda
bekleyişler tenhalaşırken birer birer
bir iz bağının ardından gecenin
ve aynı yollarında ayrı yönlerinde şehrin
adımlar uzaklaşırken birbirinden uzağa
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta