Sismik boşluk Şiiri - Nevin Subaşı

beni terkettiği yer
kumların ısırdığı bir andı

kükreyen gecenin kapısı gibi kapandım

yüz sürdüm
alıştığım karanlığa

kelimelerin dağılan bir yanı vardı

kokusunu kazanmış yarpuzlar
dal üzerinde
saydam damarlı sulara
rastladım

ekmeğe, şaraba ve ona
perdeyle kapanan sükut, izini kaybeden us’a

kardeş halkın selamı kesildi

bir sunak kurdular
önce beni sonra onu ve diğerlerini
ancak ruhların duyabileceği ezgiler
ve bekaretin çeliği
sarsıldı risalesini dinleyenler
kaybımın

bir yabancıyı selamlar gibi
geçtim kendimden
başka isimler, sanlar ve sancılar aldım

ölü veya uykulu değil hiç kimse
günah saati durdu
kabahati küsmek olan çocukta bulundum

~