Şişman Bakkalın Karısı Şiiri - Fatma Fındık

İncecik bir kadın.

Soluk benizli

Kara kaşlı

Kısa boylu

Gülerken hiç görülmemiş

Âdeti değilmiş

Şişman bakkal karısından çok korkuyormuş

Sürekli farklı farklı hikayeler anlatıp duruyor mahalleli

Hikayelerin sadece sonu aynı, korkan bir şişman bakkal

Elinde olsa kulaklarından tutup tavana asacak kocasını diyorlar.

Yok artık diyor dinleyenlerden biri

O kadar da değil.

Usturuplu at kardeşim diyemediğine işte

Şişman bakkalın karısı iyi giyimli

Ağzı iyi de laf yapıyormuş hani

Tabi lütfedip konuşursa

Öyle herkesle konuşmazmış

Babasının da zahireci dükkanı varmış

Hatta şişman bakkalla orada tanışmışlar

Şişman bakkal hep böyle şişman değilmiş

O da incecik bir delikanlıymış evlendiğinde

Sonra ne olduysa olmuş üç beş derken...

Ara sıra şeker, sakız, çikolata falan dağıtırmış çocuklara.

Bir gün çocuklardan biri görünce elinde şekerleri

O heyecanla seslenmiş arkadaşlarına

Koşun koşun! Çikolata dağıtıyor şişman bakkal amca

Adı çıkmış şişman bakkala

Kendi halinde bir adam diyorlar.

Aslında çokta iyi biri

Gülümsemeyi seviyormuş karısının aksine

Eski günlerine tanık olanlar anlatır ara ara

Bu da bir şey mi?

Gözlerinin içi gülerdi.

Ne neşeli çocuktu bir bilseniz bu şişman bakkal.

Şimdi bu güldüğü gülme mi?