Sisliyasın Yüreği... Şiiri - Hasan Akın

Sisliyasın yüreğiyim ben
Gözlerim, ölü bir yağmur tanesi
Ömrüm, bir başka ömre yoksun
Gönlüm, puslu köşelerinde…

Dert bilmeyen yumruların adında
Savrulup gidiyor cesedim.
Sözlerim, solgun kumlar uzantısı
Yürek ikliminin kuru mevsiminde…

Her yürümeler sabahında
Yalnız iri dalgalar vuruyor ayaklarıma
Hep kendimi bulduğum, o dağınık odada
Cesedime ağlıyorum.
Bağlıyorum ilmeği bakışlarıma.

Sahibinden vurgun yemiş mezarın
Kurumuş otlarına uzanıp,
Bilmediğim kelimelerin sorgusunda
Taraklı saçlarımı aynalara uzatıyorum.

Dur diyorum, etme eyleme diyorum
Çağırmalar… o sesler… yol yola vurur da
Gözeden su damlatır dudaklarım
Ayaklarım, bir bakmışım kapında

Yangın desem değil, tutuşturacak desem… ıslak
Bu nemli yansımalar… kimsesizliğim
Kapılmışım, akıntılar yamacında kısrak
Ben beni yokuşlara savuruyorum.

Ey benim nefretimin sevgili yarısı
Bu salıncaklı belanın gidip gelmeleri
Saklambaçta sobelendikten beri
Kazılmış yollarında kuyulara düştüm
Şimdi gel de kurtar beni.

Gel de bir gör, şu kanayan yaramı
Sargılar sar desem kalırsın…
Kabuksuz bir düşe sarmalasan
Ey silinmez karalarım
İçimi acıtırsın…

Yol yok… doğru yok… sorsam da bilen yok
Çaresizlik, en sağlam kalesinde duvar
İp salsan incecik… taşınmaz yüklerde kopuş
Ve her yanım boşlukta… tutan yok

Her damlanın günahında tufan
Suskunum…
Bağırsam
Öfkem marazlanır
Ağlasam…
Mendilimde kan
Kelimeleri yumruğumda boğsam

Ben miyim ben! !
Gözlerimin gül dediği dalda kopan
O yumuşak ellerde kanayan diken
O yüzden mi karanlıktır yüzü gecenin

Ey gözlerimin uslu durmaz korkusu
Ey ölümden sonra bile yağan yağmur
Ey Sisliyasın yüreği
Uyan artık, gelir birazdan
Her sabah uğultusu..

Nişantaşı... Haziran 2007