Şehre, usul usul damlıyor yine yalnızlık,
Yine, çaresizlik sırtıma dayıyor sırtını,
Gece sanki dünyayı sarmış bir korkuluk,
Sevgili, yine sen sandım kapımı aralayan rüzgarı,
Şehre usul usul damlarken yalnızlık.
Ey sevgili uyan, söküyor şafak,
Ben, sensiz bir gecenin seherindeyim,
Ellerim çaresizlik kelepçesinde tutsak,
Dünya denen makberin tabutundayım,
Uyan ey sevgili, söküyor şafak.
Yaralı bir güne başladım sensiz,
Avuçlarımda sensizliğin bıraktığı anılar,
Duvarlar zulmün eşiğindeki kalpsiz,
Yüzüme bakmıyor dost bildiğim martılar.
Martılar, cellat gibi duruyor sensiz.
Denizin maviliğinde kaybolur çaresizlik,
Yalnızlık, sıcaklığında erir sevginin,
Ben bendeki senim, anla artık şunu sevgili,
Bedenimdeki beni aldığında başlar sensizlik,
Denizin maviliğinde kaybolur çaresizlik.
Allah’a sana olan mesafem kadar yakınım,
Sana bakmadığım an kadar günahkarım,
Gel! Saklıyım bıraktığın anıların tozunda,
Dualarımın arasındaki ibadetim, cennetim,
Allah’a sana olan mesafem kadar yakınım.
22.04.2010
BİTLİS
Kayıt Tarihi : 14.12.2012 17:54:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!