Sisli Çıkmaz Hikayeleri Şiiri - Hasan Akın

Ey ömrümün aynadaki küskün sureti
Ey kalbimin sisli çıkmaza sapan yokuşu
Nihayet gece yine vakte erdi.
Dipsiz kuyularda ilerler gibi
Karanlık sokakta evimi arıyorum.
Bir dağ kasabasının ıssız hüznü gibi
Yağan yağmura aldırmadan
Yapayalnız sürüklüyorum ayaklarımı
Sokakların ıslak kaldırımlarında.
İçtiğim son sigara geriyor yüzümü,
Ve bildiğim tüm ferahlığımı boğuyor kopan fırtına.
Acının çığlığı tıkıyor kulaklarını tabiplerimin
Ardından kapatıyor kapılarını
Esmer zamanların sisli çıkmazı.

Gecenin kalın perdeli odalarında
İfade bozukluğu ile dolu hikayeler duyuyorum.
Rolüme uyan taraflarımla
Uykusuzluğumda zora düşüyor kalbim.
Güvenimi kemiriyor kanımdaki gölgeler
Kendimle yüzleşip yokluyorum kabuğumu soyan yaralarımı.
Ne yapıyorsam çıkarmıyor kendini
Duvardaki lekeler.

Köy penceresinden mezarlığı süzen
Yaşlı çınar gibi,
Örümcek ağlarında gezinirken saçlarım
Kırılma noktasına doğru
Sessizce dağlara takılırken gözlerim,
İşte o zaman ağlattım ben
Ardımdan kanayan ayaklarımı.
Bir anlayabilseydin dedim kasabanın ıssız hüznüne
Yağan yağmurlara adresler sordum çelişkili halimle.

Gecenin kalın perdeli siyah odalarında
Siftahsız boşluklara kendimi salarak
Ardımdan zoraki ağlattım sevdiklerimi.
Ve ben
Çöl kalan yanlarımın çakıl taşlarını
Alabildiğine savurarak
Uyuşturulmadan sökerek yüreğimi yerinden
Terk-i diyar ediyorum mekansızlığımdan.

Ey eşiğini aşındırdığım kanatlının kapısı
Ey buda geçer dediklerinin denizlerde boğulan
Adalar kadar yalnız hikayesi...
Bakma sen yüzünün ve elinin karanlığına
Şimdi git
Bir yürek çayı demle beklediğine,
Soğutma elin değdiği yerlerdeki
Somun sıcağı bakışlarını.

Ardından yazılanlar
anlamsız aksada satırlarından
Yanık yerlerin mahkum kaçağı düşlerini
Kıyılarda bekletme.

(05.11.2003 Cerrahpaşa)