-Attila İlhan’ın affına ve anısına sığınarak…-
Ne zaman o bulvardan geçsem
Ve hele yağmur altında
-Sağanak değil daha sessiz-
Bir roman kahramanı sızar içimden kaldırıma
Saçları ıslak kirpiklerinde su parıltısı
Bir omzu düşük ve dik yakalı
Ceplerine sıkışmış elleriyle
Cami duvarına yaslı durur sis dağılana değin
Zamanın dışında ve askıda bir siluet gibi
Yağmurdan pelerin sarınmış gövdesine
Gizemi eteklerinden şehre akıyor
Dokunsam, ellerim karıncalanır, dokunsam
Biliyorum,
Ateş pahası bir yük var gözlerinde
Baktığı ben miyim kasketinin altından
Yoksa bilmem hangi zamanda bir nokta mı?
Bilmiyorum,
Yağmur yağıyor sadece hiç durmadan,
Kaybolmak istiyorum
Kayıt Tarihi : 9.6.2009 14:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
yapraklar dökülseler...
sen uzaklardaki yalnız çocuk...
yaprakları dökülen akasyalar
senin o kül rengi yalnızlığını bilseler...
yapraklar dökülseler...”
pek sayın büyük şair..:)
bu yukarıdaki dizeleri ben yıllardır attila İlhan'a aittir sanıyordum iyi mi..:))))) gülmeyiniz..
gülerseniz kafanızı kırarız..en iyi ihtimal yanınızdaki yandaşlarımıza kırdırırız.. lütfen yanılayım:))lütfen!:)))
İyi olmuş Attilâ İlhan'ı yâdetmek,yakışmış..
TÜM YORUMLAR (3)