Sisifos'un Ölümü Şiiri - Efecan Kıymaz

Benim gözümden seyr-i hayat,
Kavuran yaşam yeli,
Aç susuz bir mideyi.
Tırpanlarım ardımı,
Tırpanlarım yâd-ı zehir zıkkım olsun
Görmeyeyim istikbalimi.

Ne yollar arşınladık,
Kararttık kahverengi gözleri,
Kan kusan ciğerleri,
Bok içinde yerleri,
Ruhumuzu ezenleri.

Bunca mahlukat arasından
İki gözü iki çeşme anaların,
Evladıyız yalınayak gezen züğürt babaların,
Adamlık yükü bize zimmetlenir ölürse sırtlarından,
Vurur namertçe hayat kırbacı ardımızdan.

Sisifos kadar kararlı,
Yorgunuz...
Perişanız da çekilmeyiz yolumuzdan,
Özür dileriz, değil bu kaçışlar sizi ardımıza koyduğumuzdan,
Sevdiklerimizi kovalarız yanımızdan,
Güvenin bana!
''Anne, Baba, Sevgilim, Kardeşim
Beni bir başıma koyun'' diye buyurduğumda.

Çünkü bazen
Sevdiklerimizi kovalarız yanımızdan,
Uzanmasın elleri,
Bağlarız anamızın gözlerini kurbanlık koyun gibi,
Sonra da kendimizi kurban ederiz.

İzlesin deriz dost düşman,
Hadi o kadar mühim değil diğerleri.
Yankı etmesin yeter kendi küçük dağımda feryat figan,
Taşmasın yamacımdan anamın ağıt selleri.

Sevdiklerimizi kovalarız yanımızdan,
Çekeriz ellerimizi taşımakla mükellef olduğumuz kayamızdan,
Gebeririz kendi yükümüzün altında.

Sevmediğimizden değildi ıslanmayı yağmurları durdurduğumuz,
Sevmediğimizden değildi alnına son bir buse kondurduğumuz,
Gitmek icap eder ağır basarsa umutsuzluğumuz;
Ama sen umudunu kaybetme,
Nice sisifoslar ağırlar bu ayırdığımız yolumuz.
Üzülürsün istemem, beni sakın yâd etme.

Kovaladım seni yanıbaşımdan,
Ah bu yağmurlar,
Yükümle zirvesine süründüğüm karlı dağlar,
Ya ben ezilirdim altında ya kırılırdı kolumuz,
Ardına bakma devam et, ayrı artık yolumuz.
Ellerini sağlam öpebileyim diye kovaladım seni bir umut
Ama benim ruhum paramparça, tamiri çok zor, unut.

Anam, babam, sevgilim, kardeşim
Sağlıcakla kalın son duam bu, bitti işim.

Çünkü bazen
Sevdiklerimizi kovalarız yanımızdan,
Görmesinler, bilmesinler isteriz.
Kanımız karışsın kaynar suya bir gece yarısı
Dikten kesilmiş damarlarımızdan.

Rezil ziyan geldik, tutunduk bir hayata,
Affet, bazen sessizce çekip gitmek isteriz,
Asılırsa dert kancaları dört bir yanımızdan,
Zehirler geçer aldığımız hava soluk borumuzdan.

Bırakırız ellerimizi dert kayamızdan,
Bırakırız mücadeleyi,
Bırak her şeyi.

Ve kovalarız sevdiklerimizi yanıbaşımızdan,
Sessizce can veririz kendi yükümüzün altında.
Vedalaştık defalarca türkülerle, ağıtlarla,
Artık bulutların üstündeyim,
Toprağın altında.