Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Bir sevdanın şişedeki tezahürü olsa gerek.
Yüreğine, kalemine sağlık usta.
Sevgilerimle.
Ahhh, o şişelerin içi,
yaraya merhemdir, acıya çare, yanlıza dost, eski sevgiliye sitem, bazen bir türkü olur dolanır dudaklarda, bazende bir şiir olur en beklemedik yerinden vurur şairi,
tebrikler üstadım, yüreğinize sağlık,
Ahhh, o şişelerin içi,
yaraya merhemdir, acıya çare, yanlıza dost, eski sevgiliye sitem, bazen bir türkü olur dolanır dudaklarda, bazende bir şiir olur en beklemedik yerinden vurur şairi,
tebrikler üstadım, yüreğinize sağlık,
Kendimi bir masalın kahramanı,prensesi gibi hiisettim apansız:) Bana bu mutluluğu anlık da olsa yaşatan SN CEŞTEPE'nin coğrafyası sınırsız değerli yüreğinden sevgiyle öpüyorum..saygıyla..
ahhhh, o şişelerin içi!
acıya merhemdir, yanlıza dost, eski sevgiliye sitem, bazen bir şarkı bulaştırır dudaklara, bazende şiir olur; işte böyle en umulmadık yerinden vurur insanı,
Yüreğinize sağlık, tebrikler üstadım.
Yüreğinize sağlık kaleminizi kutlarım kaleminizden akıcı ve güzel anlamlı beğenerek okudum insanı saran akıcı güzel şiiriniz için sizi canı gönülden kutlarım Sevgilerimle
içi boş şişenin içine
sonra bir masal cini çıkıp geldi ve o şişeyi benim seni sevdiğim gibi sevdi
kapağını patlatıp içinden çıkartmak için seni, dünyayı doğuran güneş gibi
ÖZGÜN BİR ÇALIŞMA. TEBRİKLERİMİ SUNUYORUM ÜSTAD. SELAM VE SAYGILAR.
Varolmak şiirlerin dizelerinde
bütünleyebilmek diğer boş yanını bir hayal şehrinde bile olsa
ama illa da elle tutulsun gözle görülsün isteriz
illa isteriz
her istediğimizin avucumuza düştü ''cennet''te sanırız kendimizi..saygımla,tebrikler Cevat Bey.
Sayın Cevat Çeştepe, Çağdaş şiirlerimizin en belirgin özelliği, betimleme gücündeki şiirsel yaklaşım ve imgelenen kurgunun alabildiğine sınırsızlığı içermesi; tüm varsayımların ilersinde bulunmasıdır. Budist felsefesinin görünen dünyayı sadece bizim algılarımızın yarattığını, oysa gerçeğin hiç böyle olamayacağını düşünmesi boş ve anlamsız sayılamaz. Şairin tün var bildiklerimizin ötesinde bir varsayıma ulaşması, sevginin yaratıcılığını gerçek varsayım olarak algılaması başlıbaşına bir saptama bir belirlemedir. Tüm bilinen renklerin ötesinde bir rengi görebilmesi, tüm şekillerin içeriğini maddesel obje olarak algılaması yanında, duyu organlarımızın dışında farklı bir algılamayla yok olmayan yokluğu yaratması onun içselliğinin bir mihengi niteliğindedir. Şair, kuşkusuz bilinenlerden daha çok yaşamın sevgiyle kucaklaşır olduğunu duyumsayan, zamansız ve mekansız arınmış hiçliğin yaratıcısı olarak çıkar karşımıza. Şairi, onun duygularını, onun imgesel yaklaşımını adım adım incelemek, eşyaya şairin gözleriyle bakmak gerçeğini unutmamak gerekir. Her anlamın billur berraklığı içinde duyumsanan yaşamı yalnız gerçek şairlerin algılayabildiklerine eminim. Güzel ve başarılı şiirinizi zevkle okudum. Özel antolojime aldım ve tam puan vererek içtenliğimle alkışladım. Sevgilerimle... Talat Semiz.
= Beğenimi dilsiz bırakan, keşke bitmeseydi dediğim bir eser...Heyecanlı vede kabına sığmayan bir ruh var sanki sizde ne güzel...
Kutlarım..
Teşekkürler..
Bu şiir ile ilgili 102 tane yorum bulunmakta