Dinleyin boğulmuş Fenikeliler!
Ateşle oynuyor yine Akdeniz.
Yüzeye çıktıkça öyküleriniz
Isınıyor sular, sarsılıyor yer.
Evet, duyuluyor Molek’in sesi
Kaderi zorlayan kükremelerle.
Kıyıda ağlarken rüzgar kederle,
Esiyor ölümün soğuk nefesi.
Acı ve korkuyu tadıyor insan;
Gece ve gündüze kulak asmadan
Herkes Tanrısından medet bekliyor.
Söyleyin, tohumlar yaksınlar yine
Tapınakların loş sessizliğine,
Uzak adalara düşmeden ilk kor.
Kayıt Tarihi : 1.2.2020 11:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!