pencere darasında altın bilezikti ok
yaydan çıktı artık dokundu bulutlara
tarihe karıştı yükselen duman
öyle küçüldü ki açılar, diplomalar gereksiz
ve kocaman binalar geleceğin enkazı
resmin gözü yaşlı çocuğu
kaç kez daha girecekti rüyalarıma
kaç kez daha dezenfekte ceset kokusu
bilincimi deşecek
yeniden yaşayacaktım hatırlayarak
oysa açıktı parmakları ölümün
solgun hastane odasında
oje sürerken aklıma geliyor hep
sonra nedense zakkum olduğum
renginden güç alıp güneşe öykünen
boynu uzun bir zakkum
Kayıt Tarihi : 5.7.2011 22:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
kutlayarak opuyorum seni...
Dokunmasam ben ağlayacağım
Elim öylece kaldı havada....
TÜM YORUMLAR (2)