Sis Şiiri - Müyesser Doğan

Güneşi peydâ ederken kızıl gök ,
Kuşlar kanatlarını çırparken bir lokma ekmeğe,
Bir hıdırellez kokusu şarmışken havayı,
Döşeğin den uyanırken yeni yetme çocuklar,
Gözünden yeni bir umut akarken,
Dün beladan başı darda olanın.
Bir simite bir ıslığı katık ederken bir aşık,
Öyle ,
Sisli bir Ankara sabahıydı işte ,
Herkesin telâşı başın da hercâiydi.
Ben senden habersiz ,
sen bensiz kimsesiz,
sisli bir Ankara sabahıydı işte,
Define gibiydi gözlerin.
Yunmuş arınmış dünyanın kirinden,
Bir ciğ tanesi gozlerin.