Şehre darmadağın giren akşam,
martılar ve sirenler olarak vuruyor sokaklara,
bir deli akşamla başetmek için insan
burkulan bir pişmanlıkla mı yoğrulmalı?
Buramız, tam hepimizin durduğu yer,
hep bir şehriyar ile diri kalmaz mı?
Çok konuşup daraldığımız günler geçti,
susarak daralmak nasıl da söküyor bağrımızı,
geçiyoruz kaldırımlardan
aynalardan
yüzyüze
katil
bakışlar fırlatarak.
Kayıt Tarihi : 9.4.2021 16:10:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
1996, İstanbul
![Yusuf Karaman 2](https://www.antoloji.com/i/siir/2021/04/09/sis-174.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!