Şirvan Şiiri - Şiwan Ali Yılmazdağ

Şirvan

Kalbim bülbül gibi ezelden bu yana gül için efgân eder,
Ciğerim yanar sinem dağlanır alemi yakar kül eder.
Belliki buralarda kök salmaz hüzünlü yüreğim,
Ondan Şirvan Dağı’na Kürdistan toprağına meyleder.
*
Bu ülkede sefa yok soğuktur eşkıya yüzlü âşıklar için,
Ondan güneş altındaki güzellerin yanağına meyleder.
Gözlerim yağmur yüklü, bulutum her zaman cariye,
Zalma yahut Dicle mi sirwan Nehri’ne hücum eder.
*
Her kim bugün bu yolda nigânla karşılaşırsa,
Ertesi gün kendini şah-u sultan tahtında zanneder.
Aferin müjganın ordusuna zülfünün inisiyatifine,
Öyle bir demle canımı kalbimi malımı mülkümü yerle bir eder.
*
Ben ezelden bu yana berki ahım bir dilberin yüzüne bakarım,
Sanki bahar bulutu gibi hep ağlar u tufan ederim.
Ey Leyla’yı yüreğinde taşıyan kurban olayım buraları çiğneme,
Âşık-ı Mecnun sıfat bu topraklarda şiven- u giryan eder.
*
Bir dilberin merhametsiz kirpiklerinin sayesindedir,
Şiwan her gece her daim ruhunu gözlerini aşkına kurban eder.

Şiwan ali yilmazdağ