Sırtında Güneşi Eksik Şiiri - Kağan İşçen

tüm dağlarına sustum
hüznüm tek
sek yalnızlığınla muhatap
ve dünyalardan kopuk
kendime ayrı bir şehir kurdum
kusursuz bir ayrılığa da geç...

günün aydınlığı taş
ummadığım bir karşılaşmaydı hayat
kalbimde rotasız
bir ölüm seyirde
defter tuttuğum gecenin
ilk ve son sayfası yırtık
en sevdiğim şarkı ortasından
yitik...

iç duvarları çiçeklenmiş çocukluğumun
pencerenin buzu eriyip belirince
yeşili yüzünün bana mı dönük
ömrüm sendeyse vakitli vakitsiz
yenik...

"hiçbir bulutu gözümden kaçırmadım
sırtında güneşi eksik
yaşanmamış sevilerden emekli bir ihtiyarın
öğlen sonu çocukların gidişine ağlamaklığını
ağaçlarım hep seninle konuşmamızı bekledi
son günlerinin düşlerinde yürümeye düşkün
bir hastanın soluğunun kokusunda tının
eski günleri özlemeye sığmıyorum
kendimi sonsuzluğa ayarlıyorum"