Sırtımızı Bir Ufka Yasladık

biçimsiz ırmaktır yakınlığımız yalnızlığa
sırtımızı bir ufka yasladık
tanımadık başka dulda duvar
bulanık dalgaların yolunu kesen kaya olduk gün geldi
gün geldi koştuk tasalı bir güzelliğin peşinden
mükemmel bir şüpheyle
bulutlar yayıldı gönül soframızda
bağ bahçe şanslıydı ayaklarımızın değmişliğiyle
zayıf da olsa yenilgiyi de tattık
şanslı dalgalanmasında emekçi halkın
kirlenmiş bir eksiklikti
ama doğru ifadeli

dağ geçidi
nehir yatağı bildik aşkı
yersiz beceriksiz
tumturaklı sevmişliğimizde
tadı biçimsiz acılarla yaşlandı göğsümüzdeki sızı
gökyüzü bir yabancı bize
bir de ihtimaller yorgunu çekilişine
denizlerin
ya da biz öyle zannettik
kızgınlığımızın bayram ağzında
yanlış yapmak bizim de hakkımız be usta
biz susamıştık umutlar ülkesinin
güneş yaldızı perçemli yağmurlarına
kırkindi yağmurlarına
orda tüketmek için yalnızlığı
bir başka olduğunu anlamak için
kollektif yaşamanın