Kırmızı bir gül açılsa bahçende,
Sırrına varmayı kolay mı sandın?
Ruhunu taşıran birkaç heceyle,
Hemence kendini gülistan saydın.
O sır ki, hikmeti Hüda’da saklı,
Sen ki insansın, iki ayaklı,
İstersen rüzgar ol, ister kanatlı,
Demem ki, bu gücü sen nerden aldın?
Sırlar gelip sevgilerde toplanmış,
Gönülleri bir yumak gibi sarmış,
Sonunda kocaman bir ayna olmuş
Belki de bilmeden aynayı kırdın.
Ne kadar inceltsen pürüzler bitmez,
Hak yolu uzundur sonu tez gelmez,
Gurbeti tanıyan sıla terk etmez
Sen daha gurbeti hiç tanımadın.
Sılaya koşarım narı bilerek,
Yakar mı, yakmaz mı düşünmeyerek?
Rabbimi özümde hep özleyerek,
Öyleyse sen beni hiç tanımadın.
Sırlar gecesinde hayra erilir,
Gökler birden şerha şerha yarılır
İnananlar tüm Kur’an’a sarılır,
Meleklerin sayısını saymadım.
Bu işin sırrına keşke bir ersem,
Sağırken duyup da, tatken dillensem,
Yüce Yaradan’ı bir görebilsem
Daha O Makama hiç varamadım.
Kayıt Tarihi : 13.9.2010 21:39:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!