Şirpençe Şiiri - Yavuz Çalta

Yağız atlarıyla geçti yiğitler sina’dan mısıra

Ana avrat sonra; ilki varmaktı baki olan yara

Vuslat şirpençeyle kavuştu şimdi kavuşacağına

Uykular at üstünde,yeleler yastık,döşekler yasak

Zembilli’dir Yavuz da Akşemseddin’ler aklı SELİM ler

Dinle; serdengeçti mercidabıkta nice Koçyiğitler

Ah sultanım seni anlayıp yokluğunamı ağlasak

Birdir Allah deyip atamayan yüreğimi dağlasak

İskender de geçti sinadan fakat mahrumdur rabbinden

Rüzgar,kum fırtınası bıraktı esmeyi edebinden

Madalyadır kaftanında çamur sırtındaki şirpençe

Ay yıldızı öptü alnından kosavanın seherinde

Dokunmak isteyen yaban eller koptu; dili oldu lal

Al kanlarla çizilmiş namusuma böyle yakışır hilal

Lakin küpe olmalıydı kulağındaki kulaklara?

Yırtıldı naralardaki kulaklar allahuekberden

Adını unuttu adlar,fatihler silindi ezberden

Şahidindir mahşer,kınında kılıç,makberde kaftanın

İninden çıktı çakallar; tadı kaçtı şimdi bağdatın

Ramallah’ta bıraktı ana yavrusunu şarapnelle

Perişan Kerkük,Afganki mağrur çık gel yiğitlerinle

Elli yaşında göründü öteler vaktidir gitmenin

Nasılda çıkar oldu avazı sen gideli zalimin

Çetin geçti sonuncu sefer selam olsun Edirne'den

Elhamdülillah ki hakka yürüyorum dedin yürekten