Sırma Saçları Şiiri - Erdem Gümüş 2

SIRMA SAÇLARI

Büklüm büklüm düşmüş, omuz başına,
Gül sineye dalar, sırma saçları.
Öyle yakışmış ki, kirpik kaşına,
Gamzeleri yalar, sırma saçları.

Lüle lüle olmuş, incecik telli,
Ten kokusu sinmiş, manolya güllü,
Melteme taratmış, bes belli belli,
Tarak vursan yolar, sırma saçları.

Hayran hayran baktım, her bir teline,
Burma burma inmiş, ince beline,
Sanki kemer olmuş, mihri geline,
Yâr beline dolar, sırma saçları.

Ne güzel süslemiş, mihrimah yüzü,
Kaşı yarım örtmüş, gizlemiş gözü.
Bu nasıl güzellik, meleğin özü?
Cemâlinde güler, sırma saçları.

Zülfü belikleri, yeller savurur,
Bende tebdil şaşar, yürek kavurur,
Böyle saç mı olur, yiğit devirir?
Aklı baştan çalar, sırma saçları.

Rengine kıyıp da, kına yakmamış,
Gül kurusu toka, bile takmamış,
Belli ki yâdelin, gözü bakmamış,
Bakılırsa solar, sırma saçları.
 
Zülfünün her teli, yâr canım vurur,
Islak ıslak gezme, yâr kanım kurur.
Saçına bakınca, yâr nutkum durur,
Belik belik böler, sırma saçları.

Kul Figani derki, saçı sırmaya,
Destur var mı güzel, saçın örmeye?
Belki kısmet yoktur, tekrar görmeye,
Beni derde salar, sırma saçları.

Kul Figani ( Erdem GÜMÜŞ)
31 MAYIS 2017 ÖZBEKİSTAN