Sirkeci Garı... Şiiri - Ceyda Görk

kimse kalmadı
çantasını çıkınını bavulunu yüklenen çekip gitti
yorgun vagonların tozlu camlarına düşen ayazda
bir gölgem bir de ben
ve kimbilir hangi kapıda kıstırıp
yarısını hala kendine saklayan
sıska yarım kuyruklu sarı gözlü kara kedi
bekliyoruz hala
neyi beklediğimizi bilmeden
şafak sökmekte
sirkeci garında

cebimde akşamdan kalma
yarısını kemirdiğim peynirli poğaça
ufalayıp koyuyorum oturduğum köhne bankın altına
yaklaşıyor ürkek ve tedirgin
kimbilir ne tekmeler yemiş
üstelik açken ve üşümüşken
ve muhtaçken bir el sıcaklığına
ne acıtmışlardı canını kimbilir
bir lokma ekmek için yaklaşıp
kandırıldığında

“ kehribar gözlerde saklı itimat ürkekliği,
bir beşer olsam da senle hem-fikirim ey kedi “

iyi düştü bu beyit
yazıyorum elimdeki bayat manşetli
kırışık gazetenin bir kenarına
şairlik hali ne olsa

Sirkeci Garı
Olanca ıssızlığıyla
yoğun ve ağır bir sis gibi
ıslak ve yapışkan bulaşıyor saçlarıma

içimde hala
az ötedeki Gülhane parkında
İbiş kuklayı yarım bırakıp
Soluğu hayvanat bahçesinde alıp acıkmayı unutan
ve her seferinde aslanları sevicem diye tutturan
küçük kız mızıldanıyor
her seferinde böyledir bilirim
ne zaman yolum düşse buraya
düşüp debelenirim mazinin tuzağında

ah…bu gar
kimsesiz sevgisiz kalpler gibi
gün görmüş, gözden düşmüş saltanat eskisi
tanıklığı bitmeyecek gibi
hele bir konuşsa dile gelip te şu peronlar
neler anlatır kim bilir
kalabalıklar dağıldığında

her biri kendinin telaşlı efendisi olanlar
vardı yurduna yuvasına
şaşıldı sıcak mı soğuk mu dökülsün suyu
geri dönen o sevgili yorgun ayaklara
çoktan içirildi
demli çayları yandan çarklı kahveleri
ne mutlu ki hala
ısınan yürekler var sevdiklerinin sıcağında
eminim şimdi her biri
ölüm beteri hasretlerini dindirme telaşında
çoluk çocuk yatınca
düşecekler bir an için
yoksulluğun gurbetin hayat gailesinin uzağına

Sirkeci Garı
Olanca ıssızlığıyla
yoğun ve ağır bir sis gibi
ıslak ve yapışkan bulaşıyor saçlarıma…

Ceyda Görk