Varma sakın ikiye, ikilikten fitneye,
Koş Muhammedîyetten (s.a.v.) ALLÂH (c.c.) ’ı birlemeye…
Ta kâinata kadar hatta daha öteye,
Varlığın olmadığı, öteden de öteye…
Artık Rab’bini birle, ikilik tevhitte yok,
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta