Sirius Yıldızına Bir Şiir

SİRİUS YILDIZINA BİR ŞİİR

Sen,
Donmuş ruhumun buzunu eriten rüzgâr
Cenneti avuçlarında sımsıkı tutan Gülizar
Ümidimin ışığı, sevgimin alevi olan dilber
Sen,
Uzaklarda arayıp en yakınımda bulduğum
Şırıl şırıl gönlüme mutluluk akıtan pınar
Bütün ihtişamıyla içimi serinleten çınar
Sen,
Kederle inleyen ruhuma merhem
Kalbimin boşluğunda savrulurken ben
Tutup kollarımdan çıkardın beni dipsiz kuyulardan
Sen,
Sancıma ilaç, hüznüme kadehsin.
Gördüğüm en güzel düş uykularımda
Bir türlü unutamadığım nadide gülümsün benim için
Sensiz kanatları yok ruhumun
Sırtımda taşırım zindanımı ben
Sensiz gömülmeyi unutmuş bir ceset gibi
Ortada kalmış zavallıyım ben
Yürek altı dehlizlerimin keşfi bekleyen girdabında kaybolurken gözlerim
Sen benim için filozaflar asrının gönül seyyahı
Kâinatın gönül atölyesinde şekillenmiş bir heykel şimdi bedenim
Sözlerin bir ıtri bestesidir inan.
Aşk seninle altın çağını yaşıyor.

Sen,
Ummanların ötesindeki cennetten süzülüp gelen ışık hüzmesi
Gökkubbeden salına salına inen pırıl pırıl bir kar tanesi
Kaderimi satır satır yazan şairem
Alın yazımı ömrüme çizen ressamımsın.
Sen olmasan bu gökler mavi olur muydu, bilmiyorum.
Sen olmasan bu topraklarda güller açar mıydı?
Sen olmasan kadın denen canlı böylesine arzulanır mıydı?
Sen olmasan aşkın ötesini bilmezdi yürekler
Sen olmasan ölümsüzlük sırrına erilir miydi?
Sirius yıldızı böylesine gizemli dolaşır mıydı gökyüzünde yıldızlar?