hava kurşun gibi dokundukça yüreğime
feryat figan arşa çıkıyor yine isyanım
gökkubbenin altında ezilmekteyim
başa dönmek olanak dışı, şikayetler anlamını yitirdi
bir adım ötesi uçuruma çıkarken
çözümsüz denklemlere cevap aramaktan
ve açıklaması olmayan gitmelerden yoruldum
kim bilir bu ayrılık kaç mevsim çalacak ömrümüzden
kaç parçaya bölünecek insanlığımız
işte bu yüzden gönlüm kırık olsa da
başım dik, nihayet ruhum da öldü
toprağa vermek için deli taylar gibi koşuyor aklım
ve münzevi yalnızlığım sırılsıklam
bırakma kimselere, toprağa sen koy beni
mümkünse iki damla da gözyaşı bırak
bilmez misin bütün çiçekler böyle açar
2008-2021/haticeak
Kayıt Tarihi : 11.12.2021 11:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!