Siren Sirene Şiiri - Seyfi Karaca

Derhal bosalt burayi cigliklriyla siren feryat
Homurdayan hoparlörlerin beyninde beyinciginde yikim verane
Kuruldukca ayaklari altinda ezip gömen sehrin
Tirla
Vagonla
Vincle
Kanca kancaya takilip yükselen haykirislarin insan kadar yalniz kalan sahipsizliginin
Öldürüp bitirilen seyler sirasinda en önde gelen seydi ormanin serini
Igdenin kokusu
Caglanin mahsulü
Ekinlerin rüzgar irgatliginda dag bayir dere vadi demeden
Hevenklere üzümlesim her salkimini ballandiran pekmezlendiren baglar bozumu ve güz
Sevgi ummaninda sevgili cercisinden zülfü sakin gerdani bahar
Sümbül süsen hatirasiydi yitik sokaklarda sahipsiz vesikalara kalan
Selamini uzak bir merdiven ayagina brakarak belki harman belki de
Hayatin bestesini calgilamaktan kesilmis
Sesi solugu sanciyan bir degirmen
Tartildigi denge bozan daralarda doludizginsizde simdi
Mülkünü bos kagitlara ismarlayan aziksiz katiksizlikta susmus ocagi sönüs feri
Kirgin gönüller yadigarinda bozbulaniklar tüten kül gibi

Seyfi Karaca…………Haziran / 15