Siren Şiiri - Göktuğ Ziya Özyürek

Bu siren sesleri ne ha?
Bu siren sesleri vaha,
Ruhuma siniyor her defasında.

Aklıma ölümü düşürüyor,
Düşürdükçe yaşamak istiyorum.
Her şeye rağmen,
Mutlu olmak...

Mutlu olunca insan,
Siren sesleri duruyor bir an.
Ardından göklere bakıyorum,
Mabedimi arıyorum,
Allah'ım biliyor beni,
Fakat ben biliyor muyum kendimi?
Neredeyim, niye yaşıyorum,
Hangi bir işe yarıyorum?
Yine soruyorum şunu:
Amacımız var mı?
Daha da ötesi,
Gönül sancımız var mı?

Gönül sancımız var ise neden,
Neden ebedî mutluluk yok?
Niye her cümlenin sonundaki gibi
Her bir sevginin de noktası var?

Yok, var, yok
Sözler aynı,
Yüzler aynı,
Her gün aynı,
Sözde ayrı,
Hep aynı...

Yine geliyor bu ses:
Kim vuruldu,
Kim öldü yine,
Değer miydi?
Soruyorum işte,
Aynılara rağmen yaşamak
Bizi ayrı yapmaz mı zaten?
Mesele ayrı olmaksa eğer,
Tüm insanlık ayrı,
Ancak kaderler aynı.
Karanlık içinde aydınlığı,
Aydınlık içinde karanlığı eskik etmiyoruz.

Orta yolumuz tek:
Üstü toprak,
Altı yatak,
Çarşafı kefen,
Habercisi siren...