Sırdaşın Meyhanesi Şiiri - Bilal Esen

Tüm hüzünlüler, dertliler, kederliler
hatta neşeden içenler bile
bizim sırdaşın meyhanesinde toplanır.
orada herkes eşit, herkes arkadaştır
hiç tanımadığın bile senin candan sırdaşın olur
bu gece yine oraya gideceğim
sevgilerin çoğaldığı hasretliğin kabardığı o
köşeye oturmalıyım.
benim yerim orası,
orası dertlerimin, orası kederlerimin,
orası en çok ovunduğum yer benim
erkenden gidip o köşeye oturmalıyım her zaman ki gibi
şöyle bir göz gezdirmeliyim şişelere
içlerinden en çok hangisi titriyorsa onu içmeliyim
çünkü sırdaşın meyhanesinde şişeler konuşur.
köşede duran pikap coşturur dertli yürekleri
neşeli olsan bile neşeyle kimse geçinemez neden se
hele şu pikabın namesi dibine kadar tüketiverir şişeleri
ama pikap hiç durmak bilmez.
bilseydi düşünceleri, duysaydı o içten çıkan ahları
o ahlar ki çoktan çatlatırdı onun dönen çarkını.
hele yok mu şu “medet hey” demesi
tekrar şişelere döndürür o nemlenmiş çocuksu ağlamaklı bakışları.
ben ben yine rakı içmeliyim
çünkü sırdaşın meyhanesinde içkiler konuşur
benim içtiğim üzerinde hep “dertli aşık” diye okuduğum rakıdır.
rakıda dertli aşık, şarapta mutlu aşk, votkada gam keder diye yazar
herkes sınıfına göre içki içer sırdaşın meyhanesinde
bu gece yine oraya gideceğim ve
yine kendi içkimi içeceğim
bugün karmakarışığım
belki de içkilerin hepsinden tatmalıyım
mademki karmakarışığım ben de karmakarışık içmeliyim
kör kütük bulut gibi olmalıyım ama ağlamamalıyım
belki de duramaz ağlarım
için için ağlamayı bırakıp
hıçkıra hıçkıra ağlarım bu geçe
belki de onu, onu da anar
“avunamıyorum, unutamıyorum” diye
açığa vururum!!!!

07,07, 1996