Gündüzü karanlık, gecesi zifir
Kazancı alın teri, sanırsın zehir
Soyuna sopuna edilmez küfür
Avradı duyar da, ar olur diye
Çoluğu çocuğu kendi halinde
Hiç gözü yoktur dünya malında
Kıyakçı gider kendi yolunda
Methederdi eşeği, rahvan diye
Ayağı yalın, gömleği yırtık
Herkes hilesini, biliyor artık
Kısrağı göstermez, gözleri örtük
Okur üflerdi, göz olur diye
Dağa taşa sığmaz katırın ünü
Ayakçı meydanın, olur bülbülü
Bardoya denir fakir düldülü
Anası sorulmaz, söz olur diye
17 Eylül 1973
Osman KezibanKayıt Tarihi : 17.5.2014 20:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!