Sabırla geçiyor şu meçhul ömrüm
Her şeye eyvAllah diyen biriyim.
Yıllarca acıyla beslendi gönlüm
Yerlere atılmış bir taş gibiyim.
Hayatımın sembolüdür gözyaşım
Acıdır,kederdir ekmeğim aşım
Güneşin altında eğiktir başım
Sanki şu gölgeme sırdaş gibiyim.
Çok sevdiğim yârdan ayrılık aldım
Dermansız dertlerle arkadaş oldum
Bekleyiş içinde çaresiz kaldım
Yolcusuz yollara yoldaş gibiyim.
Her yerde rengârenk çiçekler açar
Üstüne en güzel bülbüller konar
En küçük mutluluk garipten kaçar
Şu yaz günlerinde bir kış gibiyim.
Kayıt Tarihi : 3.1.2018 20:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!