Sırça Bardak Şiiri - Cengiz Güzar

SIRÇA BARDAK

Tam dünyadan “pes ettim” derken
Birdenbire karşıma çıktın, Feride!
Bize verilen averajları,
Hesapsızca tüketmişken

Sağlığımı,
Hastahanelerde bozdurmuşken
Gençliğimi,
Halisane duygularımı,
Seninle geçeceğini,
Ümit ettiğim
En kıymetli zamanlarımı

Hayatımı,
Senin yoluna beklerken
Harcadım,harcadım.
Feride ne çare!

Dostlarım iknaya
Çalıştılar kaç kere
Değiştir kafayı,
Üzülme, dediler boş yere.
Uğruna harcanmazmış
“Bırak değmez o yare.”
Dinlemedim, dinlemedim.
Feride,

Gençken gözümde
Parlayan ışığımdın,
Geceleyin gökyüzünde
En parlak yıldızımdın,
Düşlerimin prensesi
Hayallerimin kızıydın.

Şimdi, çaresizce
Şakaklarımda aklar,
Gözümde şaşkınlığım,
Gündüzümde karanlıklar
Seninse yanağında,
Kırışıklar... Feride!
Sönmüş volkan izleri
Şimdi dudaklarında.

Feride ah..! Feride,
Şimdi çok kırgınım.
Kendini kaç kere yapıştırmış
Sırça bardağım.

Bir dokunmalık
Ömrüm var, tutamazsın.
Tozlu raflardayım.
Şimdi uzaklardan bakarsın,

Sabrı için dişini,
Beynine geçirmiş durumdayım
Sensiz ziyan olan
Tekrarı yaşanmayacak
Bir hayatın sonunda
Ömrüm boyunca kandığım
İnandığım acı bir yalansın,
Acı bir yalan...!

Ağustos 2005