Müsvedde Aşık Şiiri - Cengiz Güzar

Beraber yürüdüğümüz yollarda,
Mevsim sonbahar olsa da
Yemyeşil görünürdü ağaçlar bana,
Dallarında serçeler türküler söyler,
Gökyüzü masmavi, pırıl pırıl,

Göçmen turnalar, halay tutarlar,
Güneş en parlak anını yaşardı.
Sevenler bize alkışlar tutar,
İçimi kaplardı, tarifsiz duygular,
Bir garip heyecanlar beni sarar.
İçim içime sığmaz taşardı!

Beni anlatan, sevgi taşıyan,
Sözcükleri kulaklarına fısıldar.
Sen ise kulaktan kulağa oyun sanar,
Farklı bakışlarla, heveslerimi yıkardın.
O yolda beni yalnız bırakırdın.

Neşeli fıkraları gülesin diye anlatır,
Sen ise başka şeyler düşünür,
Aklından geçenlere gülerdin.
Bir yıldız kayması gibi,
Bakışlarını gözlerimden kaçırır,
Gözlerin başka bakışlar arardı.
O yolda beni yalnız bırakırdın.

Yardan aşağıya düşecekken
Bir daldan tutunur gibi
Sımsıkı ellerini tutardım.
Sen ise müsvedde gibi
İğreti tutardın.
O yolda beni yalnız bırakırdın.

Müneccim olmaya gerek yoktu
O yolda beni yalnız yapayalnız
Hiç kimsesiz bırakmandan anladım
Başkasına sevdalandığını

Ben de işte bu yüzden,
Şimdi ümitsiz şiirler yazar
Seni o yolda yalnız
Kimsesiz bırakıp,
Beni hiçbir yolda,
Yalnız bırakmayacak
Başka sevdaları ararım...

Eylül 1994