Sıraya Yazarlar Beni Şiiri - İbrahim Okur

Emekli ol diye,sorarlar bana,
Kıymetmi zayolmuş,Üzerler beni.
Ehli sarraf değil,kenar koyana,
Elekler hileli,Süzerler beni.

Sanmayın koşarken,boşa yaşarım,
Azmim kırılırken,engel aşarım,
Hayatım rüyadır,ona şaşarım,
Nefsin defterinde,Çizerler beni.

Yer altında maden,gözle görülmez,
Yağmursuz bulutla,tarla sürülmez,
Destursuz bağlara,asla girilmez,
Sahramı çölmüyüm,Gezerler beni.

Ahbap yaren,dostla,zaman geçirsem,
Tecrübem paylaşıp,içim açarsam,
Öğüt versem gence,kantar kaçırsam,
Kabalaşır lisan, Bozarlar beni.

Kahvede köşede,içim sıkılır,
Yaşamak zor gelir,ele bakılır,
Çarşıda pazarda,gören takılır,
Yaşlılık kervanı,Dizerler beni.

Yanık yürek cefa,aşkı taşısam,
Yorgun beden tüğden,yastık döşesem,
İlkbahar yaz derken,helal yaşasam,
Güz gelmezden evvel,Yüzerler beni.

İhtiyaçlar çoktur,alıp getirsem,
Hayat müşterektir,işi bitirsem,
Emekli olup ta,evde otursam,
Eşim bile bazen,Azarlar beni.

Hizmete susamış,gönül eriyim,
Oluşmuş mahsule,harman yeriyim,
Aşık Figani der,fani biriyim,
Ölmezden sıraya,Yazarlar beni.

Aşık Figani 13 / 12 / 2003