Sıratın Yolu Şiiri - Mehmet Tahmaz

İster emanet et kendini bana,
Veyahut kalbinde misafir eyle. 
Fazla bir kural koyamam sana,
Kesip atma ne olur olmaz bir şeyle.

Hüzün sınırını ben çoktan aştım,
Gönlümde kesilmiş cezalar dolu.
Kalbin sokağında biraz dolaştım,
Senin kalp sokağın Sıratın yolu.

Bırak az kalayım bal dudağında, 
İçindeki hüzünleri bana alayım.
Salla beni birazcık kucağında.
Ve seninle birlikte toprak olayım.

Yanağın soğuksa tenime değdir, 
Bedeninde üşüyen yer bırakmam. 
Aklı uyuşturan bir kadeh meydir,
Acılarla gelip kalbini yakmam.

Gel beraber birkaç kadeh içelim,
Kalan dizelerimi sana yazayım.
Bu sıratın yolunu senle geçelim
Her yeni günümde aşka azayım.