Sırasıyla Ölüyorduk Şiiri - Oya Erişmiş

Son gecemizi hatırlıyorum
Ölümü bekleyen ağır hasta gibi beraberliğimizin
Son nefesini verdiği gecemizi
Son bir ümit ümitsizce kıpırdanıyordu içimde
Sen kurtulsaydın bende yaşayacaktım
İçten dile gelmiş birkaç söz ilaç olabilirdi yaramıza
Oysa ölüler konuşamazdı, duysa da cevap veremezdi
Beni vuran duymazlığında sesimde kısılırken sualler
Sen ten rengi kefeninle duruyordun yanımda

Sırasıyla ölüyorduk
Senin umurunda değildi
Sen yaşadığını zannediyordun zahiri dokunuşlarda
Yüreğin katılaşmıştı kendine aldanışlarda
Sütü bozuk sevdalar atıyordu ritmi bozuk kalbin
Yalancı ruhların teninde kirleniyordu ellerin

Sırasıyla ölüyorduk
Senin umurunda değildi
Sayısız darbenle ben vurulduğum halde
Sen önce ölüyordun
Ve senin umurunda değildi
Ben bizden vazgeçeli çok olmuştu
Beni bizde defalarca öldürsen de
Seni yaşatmak içindi çabalarım
Beni kaç kez kırdığın, yalnızlığım umurumda değildi
Seni sevecek kadar yaşamak bana yeterdi
Başı buyruk akıl dinlemez kalbimde ben
Aşıktım sana işte
Bu yüzden önce sen sağ kurtulmalıydın aramızda
Gidişin, gidişinle bitişim koymazdı bana
Uğruna yüreğimi paraladığım yüreğin önemliydi nazarımda

Oysa sen önce ölüyordun
Ve farkında değildin
Bana olan mesafen hiç kalıyordu
Kendine olan mesafen yanında
Senin yokluğuna dayanmak kolaydı
Yok oluşunu izlemenin yanında

Sırasıyla ölüyorduk
Yavaş ve soğuktu ölüm aramızda
İnsan bir nefeste değil parça parça ölürmüş aslında
Düşman cepheler gibiydi bedenlerimiz gecenin ayazında
Ben seni bir sözümle vuruyordum
Sen beni bir suskuyla
Durmadan yara alıyorduk anlamsızca
Birimiz yok olmadan bitmeyecek bir savaştı bu kanımca
Kayıplar veriyorduk kayıtsızca

Sırasıyla ölüyorduk
Sen farkında değildin
Oysa;
Sana adanmış bir hayatta sensiz sağ kalmak
Derin bir yara olacaktı sol yanımda

Son gecemizi hatırlıyorum
Seni sağ çıkaramadığım,
benim ağır yaralandığım………….