Sırası Gelirse Şiiri - Erkin Turp

En büyük ihmal tanrınınkiyse
En büyük isyan da onadır

Başkaldırmak hamurumda olsa da
Dışa vuramaz
Kahreden ürkekliğim.
Ucuna kadar geleni,
Pepeleşir söyleyemez dilim.
Nezaket yutturmacasıdır korkaklığım.
Böyle almış ilk dersi çocukluğum.

Evde ana baba,
Okulda öğretmenime
Dolmuşta şoföre,
İşyerinde amire, patrona
Ve hayatta tanrıyadır;
Öfkede platonikliğim.

Kafa içimde kopan fırtınaları,
Saklarım kafes içimde.
Saklarım dişlerimin gıcırtısında.
Yansırım ölü denizler gibi.
Oysa kapıldığım anafor
Kanımı çeker çeker de
Azalır savaşçı hücrelerim.
Yer, bitiririm beynimi
İç organlarım feleğini şaşırır.
Bir balyözle yıkarcasına
Kemirir yanağımın iç duvarını da,
Diyemem kızgın olduklarıma
Ya hiç başlamaz kavgalarım,
Ya da hep yarım kalır.
Şiddet barındırmaz isyanım.
İsterim suskunluğum yaralasın.
Ve hislerimi kabuk diye bağlarım.
Özüm sözümden donanımlı.

Ama unutmaz yüreğim büyürken yara açanları
İster 'taş kalpli' lerin arasına koyun
İster 'yufka yürekli’
Unutmaz ihmal edenleri
Unutmaz ama affeder belki
Sırası gelince
Tanrıyı bile…

E T
23 Ağustos 2022