Yokluk içinde büyüdüm çıplak ayakla yürüdüm
Sırtıma çaput bürüdüm giyinmeye sıram geldi
Aç kaldım benzim sarardı mide boş gözüm karardı
Bende yokken elde vardı doyunmaya sıram geldi
Çok ezildim çok horlandım canımdan bezdim darlandım
Üzüntüden hastalandım sevinmeye sıram geldi
Bir güzele sevdalandım yüreğimden yaralandım
Gönül kapım aralandım sevilmeye sıram geldi
Tuttum ellerinden coştum kırlarda bayırda koştum
Sevdanın peşine düştüm sevişmeye sıram geldi
Ateşler aldı bacayı alev sardı dört köşeyi
Ortaya serip döşeği soyunmaya sıram geldi
yiyi kötüyü gördüm oturdum kendime sordum
Biraz durup kafa yordum düşünmeye sıram geldi
Heyhat hepsi geldi geçti yalan dünya gelen göçtü
Azrailim kefen biçti ölünmeye sıram geldi
Kayıt Tarihi : 26.11.2006 01:03:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!