Sıralarımı Unutma Şiiri - Necmi Uçar

1972 yılı Eylül ayında Erzincan Ortayurt Köyüne öğretmen olarak atamdım. Köyü önceden de tanıyordum. Köyde okulda her şeyi ile mükemmeldi, istediğim yerdi. Ancak sıralar ve oturaklar çok eski yıpranmış artık kullanılmaz durumda idiler. Keser ve çiviler devamlı hazır duruyor kırılıp döküleni tamir ederek kullanıyordum. Milli Eğitim müdürlüğüne her yıl yazmış olduğum dilekçelerimde tamam sana sıra verelim diyorlar fakat vermiyorlardı. Üç dört yıl hep aynı devam etti, alamadım veya vermediler. İlköğretim Müdürümüz Arif Tekin elimizde sıra var amma önce yani yapılan okullara vereceğiz kalırsa sana da veririz diyor, hiç artmıyor bana sıra verilmiyordu.Ayrıca her aybaşlarında milli eğitime gittiğimde mutemedimiz Ziya Başkaynak aynı zamanda okuların beslenme işleriyle ilgileniyordu. Bizim ağabeyimiz sayılacak yaşlı öğretmenlerdendi.ona söylüyorum bana yardımcı olmalarını istiyordum. Ayrıca teftiş için köye gelen müfettişlere söylüyor bana sıra verilmesini istiyordum. Şef müfettiş Bekir Bölük Bey’e de söylemiştim. Yine yaşlı öğretmenlerimizden Mehmet Pişirici Kamyonla tarlası olan köy okullarına kavak fidanı dağıtıyordu öğretmen okulun yerine diksin diye. Benim köye de getirmişti. Fidanları bıraktılar kendisine ricada bulundum, hocam sınıfa gir sıralara bir bak bu ay başında geldiğimde size geleyim ilköğretim müdürüne birlikte gidelim sıraların durumunu gördüğünü söyle sıra alabilmem için bana yardımcı ol dedim. İçeri hiç girmedi sana inanıyorum aybaşında gel tamam dedi.Sevinmiştim lakin yinede güvenemiyordum ilköğretim müdürümüz ne diyecekti. Sıralar için müdür beye bir şiir yazayım belki hoşuna giderde bir şeyler olur diye düşündüm ve yazdım.Bu şiiri kendisine nasıl verecektim okumasını nasıl sağlayacaktım elbet bir yolunu bulurum diye düşündüm. Aybaşımda gittiğimde yazıp hazırlayarak cebime koydum. Aylık Alırken yine Ziya Bey’e söyledim. Mehmet Pişiricinin odasına giderek hocam ben geldim dedim. Hemen kalktı yerinden haydi gel söyle ben de destekleyeyim dedi.Yazmış olduğum şiirden onun haberi yoktu. Gittik söyledim, oda destekledi gerçekten ama müdür birkaç okul saydı bunların ihtiyaçlarını görelim artarsa tamam diyordu. Hocam dedim bildiğiniz gibi değil bu sıraların yüzünden uykum kaçıyor oturup akşamları onlarla ilgili destan yazıyorum dedim.Maksadım yazdıklarımı ona vermek, okumasını sağlamaktı. Bana ne destanı dedi.Bende cebimde isterseniz vereyim okuyun dedim. Ver bakayım neymiş o dedi.Çıkardım verdim okumaya başladı bir taraftan da gülüyordu, odacısını çağırdı bana otur dedi şiiri şef müfettiş Bekir Bölük Bey’e gönderdi. Bana döndü bügün köye git yarın bir traktör gönder köylülerden ikide kişi gelsin bana uğrasınlar vereyim alsın gelsinler dedi. Dünyalar benim olmuştu, sanki bir zafer kazanmıştım. Çok mutluydum.