Sıradan bir insan insanları sevmek ve insanlar tarafından sevilmek için parçalar kendini. Tek derdi onaylanmak, takdir görmek, ödüllendirilmek ve sevilmektir.
Özel insan ise sever sadece. Beklentisiz. Hesapsız.
Sıradan insan hangi yolu seçeceğini bilemediği için sürekli bocalar.
Bir yoldan giderken diğer yolları düşünür sürekli.
Acaba onlar daha mı rahattır? Daha mı iyidir? Gittiği yol nereye varacaktır? Sonu nereye çıkacaktır?
Özel insan ise sevdiği bir yolu seçer. Bunun dışındaki her yolun birbirinden farksız olduğunu bilir. Sevdiği yoldan giderken endişe ve korku duymaz. Yılgınlığa ve bıkkınlığa kapılmaz. Sadece gittiği yolun tadını çıkarır. Sonu nereye varır önemsemez. Önemli olan yolculuktur.
Sıradan insan için özgüven başkaları tarafından takdir edilmektir.
Bir aşk kadar zehirli,bir orospu kadar güzel.
Zina yatakları kadar akıcı,terkedilişler kadar hüzünlü.
Sabah serinlikleri; yeni bir aşkın haberlerini getiren
eski yunan ilahelerinin bağbozumu rengi solukları kadar ürpertici.
Öğlen güneşleri; üzüm salkımları kadar sıcak.
Anlatım harika...Beğenerek okudum,emeğinizi kutluyorum...
Harika bir anlatım olmuş.İnsanın kendisidir değerli olan ve yine kendisidir yaşamı ve yaşdığı anı değerli kılan teşşekürler kalemin daim olsun.
Değerli arkadaşım beğeni ile okuduğum başarılı çalışmanızı içtenlikle tebrik ediyorum, bu güzel eserinizi (tam puan katarak) antolojime ekliyorum..
Yürek coşkunuz daim olsun diliyorum..
Saygı ve Selamlarımla..
HÜSEYİN ÇUBUK
''Sıradan insan hiç ölmeyecekmiş gibi yaşar. Ölüm düşüncesinden kaçarak ölümünü erteleyeceği yanılgısına düşer.
Bu nedenle yapacaklarını erteler. Yaptıklarını önemsemez.
Özel insan ise ölümün peşinde kol gezdiğini bilir. Her günü son günü gibi dolu dolu yaşar.
Her yaptığını önemseyerek yaptığı son iş gibi hissederek yapar. Ve hiçbir zaman boş yaşamaz. '' Tebrikler. Çok güzel anlatım.Tam puan.
Bu şiir ile ilgili 4 tane yorum bulunmakta