Sıradan Hayatlar Şiiri - Hasan Can

İnsan bazen nefes alamaz,
Tutulur dili konuşamaz,
Kör olur gözler göremez,
Bazen sebepsiz gider insan.

Yalnızlık çektiği anda,
Oturur boş bir köşede,
Hatıralar canlanıverir,
Susar umut her limanda.

Bİr dudak kıpırtısıyla,
Keşke der kaybettiğini anladığında.
Aşk sıradan olur,
Kelimeler ciddiyetini yitirdiği anda.

İnsanlar sıradanlaşır,
Dünya sıradanlaşır,
Sonra boş bir halkanın içinde,
Boş ve sıradan hayatlar yaşanır.