Sıradan Delilik Öyküleri Şiiri - İlker T ...

ellerin ne güzel
tutarsız iki yalan oluyor bak elinle elim
elime biraz huzur bulaşıyor
üstüme sürüyorum
galiba seni seviyorum
en çok da bu yüzden: bana ölmediğimi hatırlatıyor
bir şey
cebimden bir kağıt çıkarıyorum
bir şey
okunmuyor
parasını ödüyorum fahişenin
bir şey
gülümsüyor
ben unutmaya çalışıyorum
tüm bar taburelerine kusuyorum hayatın
gitarıma bir sigara uzatıyorum
elimi eline uzatıyorum
uzuyor böyle zaman da işte
uzuyor gölgesinde flöresan güneşin çıplaklığın
aklıma bukowski geliyor
kenarsız bir dünyanın uçurumlarında
delilik gibi bir sıradanlığın
öyküleri oluyoruz sonra
galiba seni seviyorum
bu kadar anlamsızlığın
içinde yapıyorum bunu üstelik
kimse anlamasın diye bir kağıda yazıyorum
sonra yutuyorum kelimeleri
birkaç harf eksik
birkaç virgül başına buyruk
insanlar görmemeleri gerektiği
bir şey
görüyorlar
olsun
ben yüzümdeyim nasılsa olduğum gibi
tuhaf bir çocukla tanışıyorum
üzerinde sonbahar renkleri
elinden tutuyorum
ne güzel elleri
değmemiş hiçbir günaha daha
bir koltuğuna oturuyoruz otobüsün
biletimizi sormuyor kimse
bırakıyorlar yolları önümüzde
geçmiş büyüklüğünde bir pencereden
bir şey
tanıyormuşum gibi geliyor
çocukluğum
sensin belki
kurallarını çiğnediğim bu susmak oyununun
elleri

bir şeyleri şimdi
şimdi
özlüyorum...