Sıradan Bir Yalnızlığın Şiiri

Yalnızlığa çeyrek kala,
Vakitsizlik geldi aniden.
Gülümsemek güzel bir duyguymuş,
Halbuki ben bilmem...

Ne vakit ağlasam
Ya da sürülsem yalnızlık başkentime
Karanlık içinde arz-ı endam ederim
Oysa hiç noktalama işareti kullanmam
Şöyle en afilisinden bir virgül
Nokta mıydı kağıdın üzerindeki küçük iz?
Bilmem;
Hiç merak etmedim.
Çok soru sormadım
Soru işaretini mi kullanıyorduk soru sorarken?
Nidalarım ve heyecanlarımı da kaybetmişim
O yüzden ünlem yoktur kalemimden dökülen harflerin oluşturduğu cümlelerimin sonunda
Hele o noktalı virgül yok mu!
Niye var ki o?
Benim gülümsememin bir virgül koyacak kadar ömrü yok ki...

17 mart 2020/kemalpaşa/artvin