Sıradan Bir Yalnız Şiiri - Muhammet Üresin

Dokunmadan daha hiç bir tene düşmeden dudaktan kalbe geçti gitti bak bile bile onca sene
Alacaklıyım yarınlardan ve şikayetçiyim tüm kandıranlardan yarınlar güzel olacak diye
Konuşmadan evvel daha çok düşünür oldum söyleyeceklerimi gitgide yaşlanıyor muyum ne
Ah ulan İstanbul ben bunu da yıkmaz mıyım üstüne malum bir günah keçisi lazım şu halime

Korunmadan yaşamak gerekmiş meğer hayatı yürümeliymişim bile bile acının üstüne
Yanılgıdan başka bir şey değilmiş sabırla beklemek güzel bitecek bu defa bu hikaye diye
Kovulmadan evvel gitmek gerekmiş vaktiyle daha çok bağlanmadan birine öyle körü körüne
Ah be gönül bir uslan dur bir düşün hele oturup bak şu haline sonra dönüp sor kendi kendine

Ben kimim neredeyim kimin için ne kadar değerliyim ki zaten alt tarafı sıradan bir yalnız
Her yeni günü aşkla kucaklarken ben zaman denilen o utanmaz içimden umut çalan bir hırsız
Sevmedi hiç biriniz beni adım gibi eminim bundan yalnızca sever gibi yaptı birkaçınız
Her şeyi dolu dolu yaşarken içinize benim gibi küçüçük bir yüreği sığdıramadınız