Sıradan Şiiri - Fatih İsmail Keçeci

Oysa her şey ne kadar sıradandı.
Yaşanan olaylar hep vardı.
Mesela aşık oldun birine,
Aşık olduğun deliydi.
İlk sen mi aşık oldun deliye?
Meyletti gönlün, uzattın dilini.
Vardı ağzın, açıldı iki kelama.
İlk reddedilip de feleğe şaşan,
Tek üzülen sen miydin?
Ya sen, o hayattaki başarılı insan,
Bu dünyadaki tek sen misin başaran?
Bu gidişatın kötüye gidişi, hiç iyileşmeyişi,
Ne kadar da sıradan!
Sana soruyorum açan gül, ne kadar sıradansın.
Beyaz rengin, bir tek sen misin?
O çok pahalı araban, çok mu özeldi?
Benim için bir külüstür, o ömre bedeldi.
Akışı sıradan bulan adam ilk sen mi buldun lan!
Aklından geçeni kalemle kağıda yazan,
Sen misin ilk yanan?
Kelimeleri tükenip te susan adam,
Bilip te konuşmayan adam,
Ne kadar da sıradan.
Bunu okuyan adam bir sen mi okudun?
Şuan da ağlayan, ağlama.
Oysa ağlamak ne kadar da sıradan?