nasılda sarıp sarmaladın beni,tuttun.karışmadım toza toprağa,nasılda yakaladın,kaçmadan uzağa.nasılda ısıtın içimi,nasılda ışıttın gözümü..hani yere bakan yüzümü nasılda kaldırdın yerden hemencecik.tam küsecektim hayat denene ki ellerin göründü önce sonra avuçlarının terini hissettim ve sıcaklığını basınca bağrına göğsünün.bini bi paraydı kızgınlıkların dünyaya sövgünün,dokununca bedenime çekildi sanki haytımdan pisler kötüler tü-kaka lar tereyağdan kıl çekilir gibi inan.şunada inan yeniden doğurdun beni gözlerinle,yeniden ümit akıttın içime,ve daha ne günlerimiz olacak mutluluk raksında.ben inandım inandırdın,sıra şimdi sende sende inan.
Engin ÖzdemirKayıt Tarihi : 2.8.2012 14:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!